یک تصمیم چالش برانگیز

از خواب بعد از ظهر که بیدار شدم، یکراست به سراغ لپ تاپم رفتم و تصمیم گرفتم دامنه سایتم را تمدید کنم.
یکسالی از راه اندازی سایت می گذرد.
دامنه را که تمدید کردم به سعید قائدی (طراح سایت) پیام و اطلاع دادم.
اکثر اوقات پیام ها را خیلی کوتاه و با شوخ طبعی که فکر میکنم خاص خودش است، جواب می دهد. پیام هایش همیشه برای من انگیزه بخش است.
در یکسال گذشته به دلیل شرایط خاصم (بارداری و مادر شدن) برنامه هایی که برای سایت داشتم به خوبی عملی نشد.
دلم گرفت. حس تنبل بودن یا تنبلی کردن به سراغم آمد… واگویه های منفیِ درونیِ خانه خراب کنِ همیشگی…
از عقب افتادن برنامه هایم به سعید قائدی گفتم. کوتاه جواب داد: «مهم ادامه دادن است».
همین پاسخِ کوتاه جرقه ایی شد برای ادامه کار با هر سختی و حتی با سرعت کم.
سعی کردم زود، تند و سریع بساط واگویه های منفی درونی را جمع کرده و صدایشان را در نطفه خفه کنم. نهیبی به خودم زدم و با خود گفتم: «مگر یادت رفته که یکسال گذشته را درگیر مسئله شیرین بارداری و مادر شدن بودی؟ پس بیخود به خودت برچسب تنبلی نزن. تو تمام تلاشت را برای در مسیر ماندن کردی.»
بلافاصله یک تصمیم چالش برانگیز گرفتم.
تصمیم گرفتم به مناسبت یکساله شدن سایت از این به بعد هر روز بنویسم. حتی شده خیلی کوتاه و در حد ۱۰۰ کلمه.
برای من تصمیم بزرگی است و همتی بزرگ میخواهد. با به دنیا آمدنِ فرزندِ جان شاید نوشتن حتی ۱۰۰ کلمه در روز و انتشار آن کار سختی باشد. ولی من تصمیم دارم این کار را انجام دهم. تمام توان خودم را به کار میبندم و سعی میکنم هر روز اینجا بنویسم.
نوشتن آرامش من است.
از تصمیم مهیج و چالش برانگیزم اینجا نوشتم تا انگیزه ایی باشد برای متعهد کردن بیشتر خودم.
آپدیت کردن روزانه سایت به من حس خوبی میدهد.
برای نویسنده شدن لازم است که هر روز بنویسم.
بعد از ظهر شیرین و پرباری را سپری کردم.
علاوه بر این مطلب، تمرین هزار کلمه جادویی را انجام دادم.
داشتن یک دوست خوب و دلسوز نعمت بزرگی است.