مامان و معنی زندگی کتابی بی نظیر و پرطرفدار از اروین یالوم است.
این کتاب با ترجمۀ سپیده حبیب توسط نشر قطره منتشر شده.
۳۵۰ صفحه دارد.
قلم یالوم، روان، گیرا و متفاوت است. او در کتاب هایش لابه لای قصۀ آدم ها نکات رواندرمانگری فراوانی را بیان می کند.
خواندن کتاب هایش کلاس درس است.
روانپزشک، رواندرمانگر و نویسنده ایی الهام بخش که کتاب هایش در ایران طرفداران زیادی دارد.
از دیگر آثار یالوم می توان به «روان درمانی گروهی»، «»دروغگویی روی مبل، «وابسته ی یک دم» و … اشاره کرد.
برش هایی از کتاب
• حتى بعد از اینکه سرم را از روى بالش برداشتم و سعى کردم رویا را از ذهنم برانم، کلمات در گلویم بودند: ” به نظرت چطور بودم، مامان؟ مامان، به نظرت چطور بودم؟ ”
• چرا در رویا براى مادرم دست تکان می دهم؟ سال هاست که این کار را ترک کرده ام. چند سال می شود؟ شاید چند دهه.
• چرا حالا که سال های سال در خصومتى مداوم با او زندگی کرده ام، باید برایش دست تکلن بدهم؟ او خودبین، منع کننده، مداخله جو، بدگمان، کینه اى، به شدت یکدنده و فوق العاده کم اطلاع بود (ولى باهوش_حتى من هم می توانستم اینرا بفهمم). یک لحظه را هم به یاد نمى آورم که با او احساس صمیمیت کرده باشم. حتی یک بار هم نشد که به او افتخار کنمی یا فکر کنم از اینکه مادرم است خوشحالم. با زبان گزنده اش درباره ی هر کس، جز پدر و خواهرم، حرف بدخواهانه ای در چنته داشت.
• بزرگترین معمای کودکی ام این بود که پدرم چطور با او کنار می آید.
• پس چرا دست تکان دادن؟ و چرا آخر عمری می پرسم: «به نظرت چطور بودم، مامان؟ » آیا ممکن است – و این احتمال سراسیمه ام می کند- که در تمام زندگی ام طوری رفتار کرده باشم که این زن رقت آور اصلی ترین شنونده ام باشد؟ همه ی زندگی ام در پی راه فرار بوده ام، در پی دوری از گذشته ام … در همه ی زندگی ام به دنبال رهایی و ترقی بوده ام. آیا ممکن است نه از گذشته ام گریخته باشم و نه از مادرم؟
• کودکانی که مورد بدرفتاری قرار می گیرند، اغلب به سختی از خانواده ی ناکارآمدشان جدا می شوند، در حالی که کودکان والدین خوب و مهربان، با تعارض کمتری از آنها فاصله می گیرند. اصلاً مگر یکی از وظایف والدین قادر ساختن کودک به ترک خانه نیست؟
• من یک نویسنده ام و مامان خواندن هم نمی داند. با وجود این برای معنی بخشیدن به تمام کارهایی که در زندگی کرده ام، به او رجوع می کنم.
• می دانم احساس خوبی نسبت به خونه ات، پاهات و پوستت نداری. این ها فقط چیزایی «درباره ی» تو هستند، نه «تو» ی اصلی و حقیقی. به اصل خودت نگاه کن. آنجا چه چیزی را می خواهی تغییر بدهی؟