از دو که حرف مى زنم از چه حرف مى زنم

در حال خواندن کتاب از دو که حرف مى زنم از جه حرف می زنم از هاروکی موراکامی هستم، برای دومین بار.

این کتاب را دوست دارم، شاید به این خاطر که من هم مثل هاروکی موراکامی به نوشتن و دویدن علاقه مندم.

این کتاب را نشر چشمه منتشر کرده و مجتبی ویسی مترجم آن است.

این مطلب را همزمان با خواندن کتاب بروزرسانی میکنم و هر روز برش هایى از کتاب را مینویسم.

١ آبان ١۴٠٢ خواندن کتاب را شروع کردم.

برش هایى از کتاب

نجیب زاده از کارهایى که جهت حفظ سلامتى و تندرستى اش انجام مى دهد، هیچ حرفی به میان نیاورد. یک آدم شریف و نجیب نباید هر کجا رسید داد سخن سر بدهد که چه و چه براى سلامت مزاج و تناسب اندام انجام داده است. دست کم، از نظر من چنین است.

درد اجبارى است، رنج کشیدن اختیارى است.

نکته ى مهم آن است که شور و نشاط فرد در پایان هر جلسه ی ورزش به روز بعد منتقل شود. همین رویه را در مورد نوشتن هم در پیش گرفته ام و آن را جزء واجبات می دانم. هر روز موقعى از نوشتن دست می کشم که احساس مى کنم باز هم توان نوشتن دارم. این کار را انجام بدهید تا ببینید روز بعد برنامه تان چه راحت و روان پیش خواهد رفت.

آدم باید براى پیش بردن کارهایش ضرباهنگ  را حفظ کند. در پروژه هاى طولانی مدت این امر بسیار اهمیت دارد.