وبلاگ نویسی

روزهای آخر اسفند ۹۹ بود که سایتم را راه اندازی کردم. از سال ۸۴ دلم میخواست فضایی داشته باشم که در آن جا بنویسم. از همان سال هایی که بلاگفا نویسی رواج داشت و تبش گرم بود. ولی ترس هایم هیچ وقت اجازه این کار را ندادند.

بگذریم.

وبلاگ نویسی این روزها برایم مهم تر شده. چون دید تازه ایی به موضوع پیدا کرده ام. دلم می خواهد فقط بنویسم و بنویسم. نوشتن و به روز کردن سایت برایم چنان اشتیاق و رضایت خاطری به همراه می آورد که دیگر به سئو و تعداد بازدید کننده و باقی موارد اهمیتی نمی دهم.
اینجا را خانه ی خودم می دانم. خانه ی تمرینم. فضایی که برای من است و میتوانم در آن بنویسم، خودم را رشد دهم و به توسعه خودم کمک کنم.
از امروز (۳۰ مرداد ۱۴۰۰) میخواهم جدی تر و منظم تر بنویسم. شده حتی یک خط ولی هر روز اینجا بنویسم و منتشر کنم.
به دنبال نتیجه خاصی نیستم، صرف عمل نوشتن حالم را خوب می کند.
به دنبال رسیدن به کیفیت خاصی نیستم و فقط برایم کمیت نوشتن مهم است.

الهام بخش من برای نوشتن این جمله چخوف است که می گوید:
«تا می توانی بنویس! بنویس! بنویس آن قدر بنویس که انگشتانت بشکند.»

پس. نوشت: این تصمیم را یکی از روزهای اسفند ماه ۹۹ هم گرفته بودم. یادم است پستی هم درباره این موضوع منتشر کردم. ولی به خاطر شرایط مادر شدنم امکان عملی کردنش آن هم به صورت هر روز برایم محقق نشد. این بار ولی عزمی جزم برای  عملی کردنش دارم.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

طرحواره نقص/شرم

• من بی ارزشم. • این طرحواره باعث می شود فرد هیچ گونه رابطه ایی نداشته باشد و حسابی گرفتار تنهایی درونی باشد. • بیشترین

ادامه مطلب »

طرحواره طرد اجتماعی

• وصلۀ ناجور هر جمعی هستم. • احساس اولیۀ مهم این افراد، تنهایی است. • افرادی که طرحواره طرد اجتماعی دارند، حس می کنند که

ادامه مطلب »

طرحواره استحقاق

• من باید به تمام خواسته هایم دست پیدا کنم. • سه نوع استحقاق وجود دارد. با هم همپوشانی دارند، اما ممکن است یکی از

ادامه مطلب »