محرمانگی تماس

چند وقت پیش کتاب «اخلاق در مشاوره و روان شناسی» نوشتۀ دکتر حسینیان را خواندم. در بخشی از کتاب از اصطلاحی به نام «محرمانگی تماس» صحبت شده بود.
به نظر من مسئله بسیار مهمی است. ولی به ندرت رعایت می شود. بهتر است بگویم اکثر اوقات رعایت نمیشود.
در بخشی از این کتاب نوشته بود: «رازداری در مشاوره، تنها شامل کلمات گفته شده بین مشاوران و مراجعان نمی شود، بلکه شامل تمام رفتارها و هویت مراجعان می شود. این شکل از رازداری را “محرمانگی تماس” نامیده اند. یعنی از مشاوران انتظار می رود تا محیط درمانی مناسبی تهیه کنند که کلمات مراجع به گوش کسی نرسد. یادداشت ها در جای امنی نگهداری شود و حضور مراجع در مرکز مشاوره تا حد ممکن محرمانه باشد. مراجعان برای ملاقات با مشاور نباید در جایی شلوغ به انتظار بنشینند و یا با افرادی دیگر که برای خدمات دیگری مراجعه کرده اند در یک اتاق منتظر شوند، مگر آن که خود مراجع مشکلی در این مورد نداشته باشد. بنابراین، محرمانگی تماس، بیان می کند که حتی حضور یک شخص دیگر در مرکز مشاورع تا حد امکان باید رعایت شود. به علاوه، در این نوع تماس، تعهد اخلاقی برای رازداری حتی بعد از مرگ نیز ادامه می یابد. به عبارت دیگر، مرگ یک مراجع، مشاور را از تعهدش نسبت به او در فاش کردن رازش باز نمی دارد».